Olympia (The Real Time Disintegration into Ruins of the Berlin Olympic Stadium over the Course of a Thousand Years)

synopsis

• En
• Fr
• Nl

• Olympia (The Real Time Disintegration into Ruins of the Berlin Olympic Stadium over the Course of a Thousand Years) is a computer-generated replica of the Olympic Stadium in Berlin, which finds itself in a time-space devoid of human intervention and entrusted to the cycles of nature. Following the original 'ruinenwert' theory, in which the stadium's own decay has been pre-incorporated, Olympia invokes a cycle of creation to dissolution by the slow forces of nature. Although the human element has been removed, it is re-introduced through the work's synchronicity with our own life cycle. Olympia can be regarded as an attempt to measure biological duration against imaginary duration. From season to season, year after year, we can observe the growth of weeds 'irrigated' by the computer programme that calculates the exact precipitation, weather and seasonal conditions in Berlin. Trees and vegetation will gradually occupy more of the view towards the stadium until eclipsing it completely.
• Olympia (The Real Time Disintegration into Ruins of the Berlin Olympic Stadium over the Course of a Thousand Years) représente, en temps réel, le délabrement du stade jusqu’à l’état de ruine, sans intervention humaine, c’est-à-dire sous la seule influence de la nature. En fait, elle va se poursuivre jour et nuit, d’année en année, subissant exactement les mêmes conditions naturelles et météorologiques que celles qui règnent à Berlin (celles-ci seront téléchargées en temps réel). Il s’agit d’une forme de revanche extrêmement lente sur la pensée de l’Empire et sur l’architecture qui illustre son pouvoir. Ironiquement, le stade fut construit à la hâte, ce qui fait qu’il est assez rapidement en proie à des conditions climatiques assez courantes. L’idée est que le spectateur qui observe les projections sera en mesure de mettre en lien son propre acte de contemplation (et de ne voir aucun événement significatif) avec ce qui est réellement grandiose et s’érige en Empire : le temps. En attendant, il faut dire que les architectes l’ont conçu comme une carte postale photographique en trois dimensions. Un édifice qui n’avait pas pour fonction d’impressionner mais de subjuguer, de terrasser, ce qui le rend éminemment théâtral et fait une composition frappante à partir de chaque angle. Sur ce plan, la photographie virtuelle va « collaborer » avec les mécaniques du pouvoir. Claerbout Studio va programmer et construire les premières 25 années, ensuite, un autre studio reprendra le fil.
• Olympia (The Real Time Disintegration into Ruins of the Berlin Olympic Stadium over the Course of a Thousand Years) brengt het verval in beeld van het historisch beladen gebouw in Berlijn waar in 1936 de Olympische Spelen werden gehouden. Het werk verwijst naar een duistere periode in de Duitse geschiedenis toen Hitler aan de macht was en hij samen met zijn huisarchitect Albert Speer megalomane bouwprojecten ontwikkelde. Bij hun plannen hielden beide heren al rekening met de ‘ruïnewaarde’ van een gebouw over duizend jaar. De overblijfselen van het Derde Rijk moesten dan minstens zo imposant zijn als het Colosseum in Rome nu. Het bezorgde Speer de voor een architect nogal dubieuze bijnaam ‘de ruïnebouwer’. Met behulp van digitale game-technieken laat Claerbout het verloop van dit proces in real-time zien, in ieder geval voor een periode van vijfentwintig jaar na het ontstaan van dit werk. Hoe het daarna verder gaat met dit kunstproject, hangt af van de technische ontwikkelingen en of iemand bereid is het over te nemen. Het idee spreekt in ieder geval sterk tot de verbeelding: hoe zal het stadion eruitzien als het half is ingestort en is overwoekerd door onkruid en struiken? Maar het verval gaat zo langzaam dat een museumbezoeker het onmogelijk kan waarnemen. In dit perspectief duurt zelfs een mensenleven te kort.